മിസിസ് ബ്രൌണ് എന്ന അന്നയുടെ മാതാപിതാക്കള് പ്രേമിച്ച് വിവാഹിതരായവരാണ്. അവര് പിരിയുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്തതുകാരണം അവള് തന്റെ മുത്തശ്ശിയ്ക്കൊപ്പമാണ് വളര്ന്നത്. ചെറുപ്പം മുതലുള്ള ഈ ഏകാന്തതയാണ് അവളെ വലിയ വിരക്തയാക്കിത്തീര്ത്തത്. അവള് സാവധാനം ക്രിസ്റ്റഫിനോട് അടുക്കുന്നു. അവര് പ്രേമബദ്ധരായിത്തീരുകയും മി. ബ്രൌണിനോടു തെറ്റുചെയ്യുന്നു എന്ന പശ്ചാത്താപത്തില് വീട്ടില് നിന്ന് മാറി മറ്റൊരിടത്ത് താമസമാവുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഒരു ദിവസം ക്രിസ്റ്റഫ് യാദൃശ്ചികമായി വീണ്ടും ഗ്രേസിയയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. അവളുടെ ഭര്ത്താവ് മരണപ്പെട്ടിരുന്നു. അവര് തങ്ങളുടെ പഴയ സ്നേഹം വീണ്ടെടുക്കുന്നു. ക്രിസ്റ്റഫ് വിവാഹാഭ്യര്ത്ഥന നടത്തിയെങ്കിലും തമ്മില് നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായിരിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞ് അവള് ഒഴിയുന്നു. എങ്കിലും ആരെക്കാളും ഉപരി തമ്മില് സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് അവര്ക്ക് മാത്രം അറിയാമായിരുന്നു.
തന്റെ കലാജീവിതത്തിന്റെ വളര്ച്ചയ്ക്കായി ക്രിസ്റ്റഫ് ഗ്രേസിയയുടെ സഹായത്തോടെ പാരീസിനു പോകുന്നു. അവിടെ ഒരു പയ്യന് ക്രിസ്റ്റഫിനെ കാണാനെത്തുന്നു. അത് ഒളിവറിന്റെ മകന് ജോര്ജസ് ആയിരുന്നു. അയാള് അവനെ സംഗീതം പഠിപ്പിക്കാമെന്നേല്ക്കുന്നു.
ഗ്രേസിയ മരിക്കുന്നു, മകനും. ഒറ്റയ്ക്കാവുന്ന മകള് ക്രിസ്റ്റഫിന്റെ അടുത്തെത്തുകയും അവിടെവച്ച് ജോര്ജ്ജസുമായി പ്രണയത്തിലാവുകയും ചെയ്യുന്നു. തന്റെ മരണത്തിന് മുന്പ് അവരെ ഒന്നിപ്പിക്കണമെന്ന ആഗ്രഹത്താല് ക്രിസ്റ്റഫ് അവരുടെ വിവാഹം നടത്തിക്കൊടുക്കുന്നു.
ജീവിതത്തിന്റെ സായംസന്ധ്യയില് അയാള്ക്ക് അന്നയെ കാണണം എന്ന് അതിയായ ആഗ്രഹം തോന്നുന്നു. അവര് പോകാറുള്ള പള്ളിയില് ചെന്ന് ഒളിഞ്ഞു നിന്ന് അയാള് അവളെ കാണുന്നു. അവള് ഏറെ മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഈ മുഖത്തിനെയാണോ താന് ഒരിക്കല് പ്രേമിച്ചിരുന്നത് എന്നുപോലും ക്രിസ്റ്റഫ് സംശയിക്കുന്നു.
പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് ജീവിക്കാന്. യാതന അനുഭവിക്കാന്. വിജയം നേടുവാന്. വഴിയൊരുക്കിക്കൊണ്ട് ക്രിസ്റ്റഫ് മരിക്കുന്നതോടെ 2103 പേജുകളിലായി പരന്നുകിടക്കുന്ന ഈ മഹാജീവിതാതിഹാസം അവസാനിക്കുന്നു.
അവസാനഭാഗത്തിനുള്ള മുഖവുരയില് റൊമെയ്ന് റോളണ്ട് ഇങ്ങനെ പറയുന്നു : യുവാക്കളേ.. ഇന്നിന്റെ യുവാക്കളേ.. ഞങ്ങളുടെ മുകളിലൂടെ നടന്നുപോകൂ... ഞങ്ങളെ നിങ്ങളുടെ കാല്ക്കീഴില് ചവുട്ടിഞെരിച്ച് മുന്നോട്ടു പോകൂ.. ഞങ്ങളെക്കാള് മഹത്തുക്കളും സന്തുഷ്ടരും ആവൂ..
എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം എന്റേതായിരുന്ന ആത്മാവിനോട് ഞാന് യാത്ര പറയുന്നു. ഒഴിഞ്ഞ ചിപ്പിപോലെ ഞാനതെന്നില് നിന്നും പൊഴിച്ചുകളയുന്നു. ജീവിതം മരണങ്ങളുടെയും ഉയര്ത്തെഴുനേല്പുകളുടെയും ഒരു തുടര്ച്ചയാണ്. ക്രിസ്റ്റഫ് വീണ്ടും പിറക്കുവാന് വേണ്ടി നാം മരിച്ചേ തീരൂ..
Thursday, December 31, 2009
Wednesday, December 30, 2009
ജീന് ക്രിസ്റ്റോഫ് - ഭാഗം 9
ഒളിവറും ജാക്വിലിനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അനുദിനം വഷളാവുകയും അവസാനം അവള് മറ്റൊരുവനൊപ്പം ഒളിച്ചോടുകയും ചെയ്യുന്നു. അവരുടെ കുട്ടിയെ സിസിലിയും മാഡം ആര്നോള്ഡും ചേര്ന്ന് വളര്ത്തുന്നു. ഒളിവറും ക്രിസ്റ്റഫറും തമ്മിലുള്ള ഹൃദയബന്ധം പുനസ്ഥാപിക്കുന്നു. ഒരു പാര്ട്ടിയില് വച്ച് ക്രിസ്റ്റഫ് തന്റെ ബാല്യകാല സഖിയായിരുന്ന ഗ്രേസിയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. അവള് ജര്മ്മനിയിലെ ഒരു വലിയ ഉദ്യോഗസ്ഥന്റെ ഭാര്യ ആയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. സത്യത്തില് അവള് അവനെ നേരത്തെ തന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു. ക്രിസ്റ്ററ്ഫിന് നാട്ടിലേക്ക് പോകാനുള്ള സമ്മതപത്രം യഥാര്ത്ഥത്തില് വാങ്ങിച്ചുകൊടുത്തത് ഗ്രേസിയായിരുന്നു. അവര് വീണ്ടും സൌഹൃദത്തിലാവുന്നെങ്കിലും അധികം താമസിക്കാതെ അവള് അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകുന്നു.
പിന്നീടുള്ള നോവല് ഭാഗം ക്രിസ്റ്റഫിന്റെയും ഒളിവറിന്റെയും ജനാധിപത്യത്തോടും കമ്യൂണിസത്തോടും മറ്റ് രാഷ്ട്രങ്ങളോടുമുള്ള നിലപാട് വിശദീകരിക്കുന്നതിനാണ് ശ്രമിക്കുന്നത്.
ഒരു മെയ്ദിന റാലിയില് പങ്കെടുക്കാന് പോയ ഒളിവര് അതിനിടയിലുണ്ടായ സംഘടനത്തില് പെട്ട് മരണമടയുന്നു. ഈ മരണം അറിയാതെ ഒരു പോലീസുകാരനെ കൊന്ന കേസില് ക്രിസ്റ്റഫ് രാജ്യം വിടുകയും സ്വിസ്വര്ലാന്റില് അഭയം തേടുകയും ചെയ്യുന്നു. അവിടെവച്ചാണ് ഒളിവറിന്റെ മരണം ക്രിസ്റ്റഫ് അറിയുന്നത്. ആ വേര്പാട് അയാളെ രോഗഗ്രസ്ഥനാക്കുന്നു. എങ്കിലും ഒടുവില് അതില് നിന്നും വിമുക്തനാകുന്നു.
വാചകങ്ങള്:
1. സ്നേഹത്തിന്റെ വഞ്ചന സമ്പൂര്ണ്ണമായിക്കഴിഞ്ഞ ശേഷം അതിനാല് യാതന അനുഭവിക്കുന്നവര് സാധുക്കളാണ്. ഹൃദയം സത്യസന്ധമായിരിക്കുമ്പോള് ഉടലിന്റെ നിന്ദ്യമായ വഞ്ചന നിസ്സാരമാണ്. ഹൃദയം വിശ്വാസവഞ്ചകനായിത്തീരുമ്പോള് ബാക്കിയെല്ലാം അഗണ്യം..!
2. എത്രയും കാലം സാധിക്കുമോ അത്രയും കാലം ജീവിക്കുക എന്നതല്ല, പ്രത്യുത എത്ര ശക്തമായി ജീവിക്കാമോ അത്രയും ശക്തമായി ജീവിക്കുക എന്നതാണ് കാര്യം.
3. എന്താണ് ജീവിതം..? അത് തണുത്തുറഞ്ഞ യുക്തിപോലെയോ നമ്മുടെ കാഴ്ച പോലെയോ അല്ല. നാം സ്വപ്നം കാണുന്നതെന്തോ അതാണ് ജീവിതം. ജീവിതത്തിന്റെ അളവുകോല് സ്നേഹമാണ്.
4. നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കാതിരുന്ന ദിനങ്ങള്ക്ക് ഞാന് നിന്നോടു നന്ദി പറയുന്നു... വേറെ എവിടെയെങ്കിലും ലഭിക്കും നിനക്ക് കൂടുതല് സൌഖ്യമെന്ന് ഞാനാശിക്കുന്നു...
5. ഒരാള്ക്ക് തന്റെ കലയില് ഊനം തട്ടാതെ നിലകൊള്ളണമെങ്കില് തന്റെ ജന്മസിദ്ധമായ പ്രതിഭകൂടാതെ മറ്റ് ചിലതുകൂടി വേണം. അയാളുടെ ജീവിതത്തെ സമ്പൂര്ണ്ണമാക്കുകയും അതിന് ഒരു ലക്ഷ്യം നല്കുകയും ചെയ്യുന്ന വികാരവിക്ഷോഭങ്ങളും ദുഃഖങ്ങളും ഇല്ലെങ്കില് അയാള് ഒന്നും സൃഷ്ടിക്കുകയില്ല. (ഇബ്സന്റെ വാചകം)
5. എല്ലാത്തിനെയും മനസിലാക്കുക എന്നാല് ഒന്നിനെയും വെറുക്കാതിരിക്കുക എന്നതാണ്..
6. അലറിപ്പായുന്ന കൊടുങ്കാറ്റില് ദൃഡമായി വാക്കുചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്ന വടക്കുനോക്കിയന്ത്രമാണ് കലാകാരന്
7. നഷ്ടപ്പെട്ടവരെ, അവരുടെ നഷ്ടം അപ്പോഴും വേദനകരമായിരിക്കവെ, നമ്മള് അപൂര്വ്വമായേ സ്വപ്നം കാണൂ. അവര് പിന്നീട് നാം മറക്കുവാന് തുടങ്ങവേ നമ്മിലേക്ക് തിരിച്ചുവരുന്നു.
8. കല ദുഃഖത്തിലെ യഥാര്ത്ഥമായി വിലയിരുത്താനാവൂ. ദുഃഖമാണ് ഉരകല്ല്. അപ്പോള് മാത്രമേ ആര്ക്കാണ് യുഗങ്ങള് കവച്ചുകടക്കുന്നതിന് ആരാണ് മരണത്തെക്കാള് ശക്തരെന്ന് മനസിലാക്കുന്നതിന് നമുക്ക് കഴിയൂ. അല്പം ചിലരെ ആ പരീക്ഷണത്തെ അതിജീവിക്കൂ...
9. യഥാര്ത്ഥ ദുഃഖങ്ങള് അഗാധതകളില് ശാന്തമാവുന്നു. അവ അവയ്ക്കുവേണ്ടി നിര്മ്മിച്ച തലങ്ങളില് ഉറങ്ങുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നു. എന്നല് എല്ലായിപ്പോഴും അവ ആത്മാവിനെ കാര്ന്നു തിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു....
പിന്നീടുള്ള നോവല് ഭാഗം ക്രിസ്റ്റഫിന്റെയും ഒളിവറിന്റെയും ജനാധിപത്യത്തോടും കമ്യൂണിസത്തോടും മറ്റ് രാഷ്ട്രങ്ങളോടുമുള്ള നിലപാട് വിശദീകരിക്കുന്നതിനാണ് ശ്രമിക്കുന്നത്.
ഒരു മെയ്ദിന റാലിയില് പങ്കെടുക്കാന് പോയ ഒളിവര് അതിനിടയിലുണ്ടായ സംഘടനത്തില് പെട്ട് മരണമടയുന്നു. ഈ മരണം അറിയാതെ ഒരു പോലീസുകാരനെ കൊന്ന കേസില് ക്രിസ്റ്റഫ് രാജ്യം വിടുകയും സ്വിസ്വര്ലാന്റില് അഭയം തേടുകയും ചെയ്യുന്നു. അവിടെവച്ചാണ് ഒളിവറിന്റെ മരണം ക്രിസ്റ്റഫ് അറിയുന്നത്. ആ വേര്പാട് അയാളെ രോഗഗ്രസ്ഥനാക്കുന്നു. എങ്കിലും ഒടുവില് അതില് നിന്നും വിമുക്തനാകുന്നു.
വാചകങ്ങള്:
1. സ്നേഹത്തിന്റെ വഞ്ചന സമ്പൂര്ണ്ണമായിക്കഴിഞ്ഞ ശേഷം അതിനാല് യാതന അനുഭവിക്കുന്നവര് സാധുക്കളാണ്. ഹൃദയം സത്യസന്ധമായിരിക്കുമ്പോള് ഉടലിന്റെ നിന്ദ്യമായ വഞ്ചന നിസ്സാരമാണ്. ഹൃദയം വിശ്വാസവഞ്ചകനായിത്തീരുമ്പോള് ബാക്കിയെല്ലാം അഗണ്യം..!
2. എത്രയും കാലം സാധിക്കുമോ അത്രയും കാലം ജീവിക്കുക എന്നതല്ല, പ്രത്യുത എത്ര ശക്തമായി ജീവിക്കാമോ അത്രയും ശക്തമായി ജീവിക്കുക എന്നതാണ് കാര്യം.
3. എന്താണ് ജീവിതം..? അത് തണുത്തുറഞ്ഞ യുക്തിപോലെയോ നമ്മുടെ കാഴ്ച പോലെയോ അല്ല. നാം സ്വപ്നം കാണുന്നതെന്തോ അതാണ് ജീവിതം. ജീവിതത്തിന്റെ അളവുകോല് സ്നേഹമാണ്.
4. നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കാതിരുന്ന ദിനങ്ങള്ക്ക് ഞാന് നിന്നോടു നന്ദി പറയുന്നു... വേറെ എവിടെയെങ്കിലും ലഭിക്കും നിനക്ക് കൂടുതല് സൌഖ്യമെന്ന് ഞാനാശിക്കുന്നു...
5. ഒരാള്ക്ക് തന്റെ കലയില് ഊനം തട്ടാതെ നിലകൊള്ളണമെങ്കില് തന്റെ ജന്മസിദ്ധമായ പ്രതിഭകൂടാതെ മറ്റ് ചിലതുകൂടി വേണം. അയാളുടെ ജീവിതത്തെ സമ്പൂര്ണ്ണമാക്കുകയും അതിന് ഒരു ലക്ഷ്യം നല്കുകയും ചെയ്യുന്ന വികാരവിക്ഷോഭങ്ങളും ദുഃഖങ്ങളും ഇല്ലെങ്കില് അയാള് ഒന്നും സൃഷ്ടിക്കുകയില്ല. (ഇബ്സന്റെ വാചകം)
5. എല്ലാത്തിനെയും മനസിലാക്കുക എന്നാല് ഒന്നിനെയും വെറുക്കാതിരിക്കുക എന്നതാണ്..
6. അലറിപ്പായുന്ന കൊടുങ്കാറ്റില് ദൃഡമായി വാക്കുചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്ന വടക്കുനോക്കിയന്ത്രമാണ് കലാകാരന്
7. നഷ്ടപ്പെട്ടവരെ, അവരുടെ നഷ്ടം അപ്പോഴും വേദനകരമായിരിക്കവെ, നമ്മള് അപൂര്വ്വമായേ സ്വപ്നം കാണൂ. അവര് പിന്നീട് നാം മറക്കുവാന് തുടങ്ങവേ നമ്മിലേക്ക് തിരിച്ചുവരുന്നു.
8. കല ദുഃഖത്തിലെ യഥാര്ത്ഥമായി വിലയിരുത്താനാവൂ. ദുഃഖമാണ് ഉരകല്ല്. അപ്പോള് മാത്രമേ ആര്ക്കാണ് യുഗങ്ങള് കവച്ചുകടക്കുന്നതിന് ആരാണ് മരണത്തെക്കാള് ശക്തരെന്ന് മനസിലാക്കുന്നതിന് നമുക്ക് കഴിയൂ. അല്പം ചിലരെ ആ പരീക്ഷണത്തെ അതിജീവിക്കൂ...
9. യഥാര്ത്ഥ ദുഃഖങ്ങള് അഗാധതകളില് ശാന്തമാവുന്നു. അവ അവയ്ക്കുവേണ്ടി നിര്മ്മിച്ച തലങ്ങളില് ഉറങ്ങുന്നതുപോലെ തോന്നുന്നു. എന്നല് എല്ലായിപ്പോഴും അവ ആത്മാവിനെ കാര്ന്നു തിന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു....
Wednesday, December 23, 2009
ജീന് ക്രിസ്റ്റഫ് - ഭാഗം 8
ഒളിവറിന്റെ സഹായത്തോടെ ക്രിസ്റ്റഫ് പാരീസില് പ്രസിദ്ധനായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അതിനിടയില് അമ്മയെ കാണാനായി അവന് സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നു. പിറ്റെ ദിവസം തന്നെ അമ്മ മരിക്കുന്നു. പക്ഷേ അവന്റെ പേരില് അപ്പോഴും അറസ്റ്റ് വാറന്റ് നിലനില്ക്കുന്നതിനാല് അവരുടെ ശവസംസ്കാരത്തില് പങ്കെടുക്കാന് അവന് കഴിഞ്ഞില്ല. ഒളിവറാണ് അവന്റെ അമ്മയുടെ ശവസംസ്കാരം നടത്തുന്നത്.
രണ്ടുപേരും കൂടുതല് സൌഹൃദത്തില് കഴിയുന്നതിനിടെ ഒളിവര്, ജാക്വിലിന് എന്നൊരു പെണ്കുട്ടിയുമായി പ്രണയത്തിലാവുകയും വീട്ടുകാരുടെ എതിര്പ്പിനെ അവഗണിച്ച് ക്രിസ്റ്റഫിന്റെ സഹായത്തോടെ വിവാഹിതരാവുകയും ചെയ്യുന്നു. അനുരാഗത്തിന്റെ ആദ്യദിനങ്ങളില് സന്തുഷ്ടരായിരുന്നെങ്കിലും അവരുടെ ജീവിതം പിന്നീട് അസന്തുഷ്ടിയിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു.
ഇതിനിടയില് ക്രിസ്റ്റഫ് ഫ്രാന്സ്വ എന്ന നാടകനടിയെ പരിചയപ്പെടുകയും അവര് ഒന്നിച്ച് ജീവിതം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവള് പക്ഷേ പിന്നീട് അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകുന്നു. ഒളിവറും അവനെ പിരിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവന് സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകണമെന്ന് അതിയായ ആഗ്രഹം തോന്നുന്നു. ഒരു മേലുദ്യോഗസ്ഥന്റെ സഹായത്തോടെ രണ്ടുദിവസത്തേക്ക് സ്വന്തം രാജ്യത്ത് പ്രവേശിക്കാനുള്ള അനുമതി ക്രിസ്റ്റഫ് നേടുന്നു. സ്വന്തം ഗ്രാമം ഉല്ലാസപൂര്വ്വം സന്ദര്ശിക്കുന്നതിനിടെ അവന് തന്റെ പഴയ പ്രേമഭാജനം മിന്നയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. അവള് വിവാഹിതയും നാലുകുട്ടികളുടെ മാതാവും ആയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവള് അവനെ സ്വഗൃഹത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയും വിരുന്നൊരുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സന്തോഷകരങ്ങളായ രണ്ടു ദിവസങ്ങള് അവന് നാട്ടില് ചിലവിടുന്നു.
വാചകങ്ങള്:
1. എപ്പോഴും പൂര്ണ്ണമായും തയ്യാറെടുത്തു നില്ക്കു. കാരണം ഈശ്വരന് ഇന്നുരാത്രി നിങ്ങളുടെ വാതില്ക്കലൂടെ കടന്നുപോവില്ലെന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് നിശ്ചയമില്ല.
2. നിങ്ങള് മറ്റുള്ളവരുടെ ജീവിതങ്ങളില് ജീവിക്കുകയും സ്നേഹിക്കുകയും വിധിയുടെ മുന്നില് കീഴടങ്ങുകയും വേണം.
3. നമ്മോടൊപ്പം കരയുവാന് വിശ്വസ്തരായ സുഹൃത്തുക്കള് ഉള്ളത്രയും കാലം സമസ്തയാതനയും അനുഭവിക്കുവാന് സമര്ഹമാണ് ജീവിതം.
4. തന്റെ വിഡ്ഢിത്തം അറിയാവുന്ന ഒരു വിഡ്ഢി അതറിയാത്ത രണ്ടുപേരേക്കാള് വിലപ്പെട്ടവനാണ്.
5. ഒരാളുടെ സാമര്ത്ഥ്യത്തിന്റെ പേരിലാണ്, അനുരാഗത്തിന്റെ മാസ്മരികതയാലും അടക്കമില്ലായ്മയാലും അല്ല സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്നതെങ്കില് സ്നേഹയോഗ്യനായ ഏതു പുരുഷനാണ് ഉണ്ടാവുക..?
6. മുന്നില് ഓടിയതുകൊണ്ട് എന്തുഗുണം? പിരമിഡുകള് മുകളില് നിന്നല്ല സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്..
7. നിങ്ങളുടെ ഹൃദയസ്പന്ദനത്തിന്റെ താളവട്ടം നിങ്ങളുടെ ലിഖിതങ്ങളില് നിലനില്ക്കട്ടെ, ശൈലിയാണ് ആത്മാവ്...
8. അല്ല ജീവിതം ദുഃഖകരമല്ല; പക്ഷേ ജീവിതത്തില് ദുഃഖകരമായ നിമിഷങ്ങളുണ്ട്..
9. സ്ത്രീയ്ക്ക് അവളുടെ നല്ല നിമിഷങ്ങള് നേരത്തെ അല്ലെങ്കില് വൈകി ഉളവാകും. ഒരാള്ക്ക് അവയ്ക്കുവേണ്ടി കാത്തിരിക്കാനുള്ള ക്ഷമവേണം എന്നുമാത്രം..!
രണ്ടുപേരും കൂടുതല് സൌഹൃദത്തില് കഴിയുന്നതിനിടെ ഒളിവര്, ജാക്വിലിന് എന്നൊരു പെണ്കുട്ടിയുമായി പ്രണയത്തിലാവുകയും വീട്ടുകാരുടെ എതിര്പ്പിനെ അവഗണിച്ച് ക്രിസ്റ്റഫിന്റെ സഹായത്തോടെ വിവാഹിതരാവുകയും ചെയ്യുന്നു. അനുരാഗത്തിന്റെ ആദ്യദിനങ്ങളില് സന്തുഷ്ടരായിരുന്നെങ്കിലും അവരുടെ ജീവിതം പിന്നീട് അസന്തുഷ്ടിയിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു.
ഇതിനിടയില് ക്രിസ്റ്റഫ് ഫ്രാന്സ്വ എന്ന നാടകനടിയെ പരിചയപ്പെടുകയും അവര് ഒന്നിച്ച് ജീവിതം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അവള് പക്ഷേ പിന്നീട് അമേരിക്കയിലേക്ക് പോകുന്നു. ഒളിവറും അവനെ പിരിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവന് സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചുപോകണമെന്ന് അതിയായ ആഗ്രഹം തോന്നുന്നു. ഒരു മേലുദ്യോഗസ്ഥന്റെ സഹായത്തോടെ രണ്ടുദിവസത്തേക്ക് സ്വന്തം രാജ്യത്ത് പ്രവേശിക്കാനുള്ള അനുമതി ക്രിസ്റ്റഫ് നേടുന്നു. സ്വന്തം ഗ്രാമം ഉല്ലാസപൂര്വ്വം സന്ദര്ശിക്കുന്നതിനിടെ അവന് തന്റെ പഴയ പ്രേമഭാജനം മിന്നയെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. അവള് വിവാഹിതയും നാലുകുട്ടികളുടെ മാതാവും ആയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവള് അവനെ സ്വഗൃഹത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയും വിരുന്നൊരുക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. സന്തോഷകരങ്ങളായ രണ്ടു ദിവസങ്ങള് അവന് നാട്ടില് ചിലവിടുന്നു.
വാചകങ്ങള്:
1. എപ്പോഴും പൂര്ണ്ണമായും തയ്യാറെടുത്തു നില്ക്കു. കാരണം ഈശ്വരന് ഇന്നുരാത്രി നിങ്ങളുടെ വാതില്ക്കലൂടെ കടന്നുപോവില്ലെന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് നിശ്ചയമില്ല.
2. നിങ്ങള് മറ്റുള്ളവരുടെ ജീവിതങ്ങളില് ജീവിക്കുകയും സ്നേഹിക്കുകയും വിധിയുടെ മുന്നില് കീഴടങ്ങുകയും വേണം.
3. നമ്മോടൊപ്പം കരയുവാന് വിശ്വസ്തരായ സുഹൃത്തുക്കള് ഉള്ളത്രയും കാലം സമസ്തയാതനയും അനുഭവിക്കുവാന് സമര്ഹമാണ് ജീവിതം.
4. തന്റെ വിഡ്ഢിത്തം അറിയാവുന്ന ഒരു വിഡ്ഢി അതറിയാത്ത രണ്ടുപേരേക്കാള് വിലപ്പെട്ടവനാണ്.
5. ഒരാളുടെ സാമര്ത്ഥ്യത്തിന്റെ പേരിലാണ്, അനുരാഗത്തിന്റെ മാസ്മരികതയാലും അടക്കമില്ലായ്മയാലും അല്ല സ്നേഹിക്കപ്പെടുന്നതെങ്കില് സ്നേഹയോഗ്യനായ ഏതു പുരുഷനാണ് ഉണ്ടാവുക..?
6. മുന്നില് ഓടിയതുകൊണ്ട് എന്തുഗുണം? പിരമിഡുകള് മുകളില് നിന്നല്ല സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത്..
7. നിങ്ങളുടെ ഹൃദയസ്പന്ദനത്തിന്റെ താളവട്ടം നിങ്ങളുടെ ലിഖിതങ്ങളില് നിലനില്ക്കട്ടെ, ശൈലിയാണ് ആത്മാവ്...
8. അല്ല ജീവിതം ദുഃഖകരമല്ല; പക്ഷേ ജീവിതത്തില് ദുഃഖകരമായ നിമിഷങ്ങളുണ്ട്..
9. സ്ത്രീയ്ക്ക് അവളുടെ നല്ല നിമിഷങ്ങള് നേരത്തെ അല്ലെങ്കില് വൈകി ഉളവാകും. ഒരാള്ക്ക് അവയ്ക്കുവേണ്ടി കാത്തിരിക്കാനുള്ള ക്ഷമവേണം എന്നുമാത്രം..!
Subscribe to:
Posts (Atom)